John Retel Helmrich staat wekelijks druk gebarend langs de sportvelden. Niet omdat hij zich aan het opwinden is, maar omdat hij trainer is van Oldi (Oud Leerlingen Doven Instituut) Rotterdam. Een team dat bestaat uit enkel dove en slechthorende spelers. Dit jaar speelt het team bij Sportplusvereniging LMO voor het eerst mee in de reguliere competitie van de KNVB.
De spelers van Oldi Rotterdam komen al uit in de officiële zaal- en veldcompetitie van de KNDSB (Koninklijke Nederlandse Doven Sportbond), maar omdat deze competitie op jaarbasis slechts vier speelrondes kent, ontstond bij het team de behoefte om deel te nemen in een reguliere competitie. En dus trok Retel Helmrich, die zelf ook een gehoorbeperking heeft sinds zijn geboorte, de stoute schoenen aan. De trainer benaderde het bestuur van de Linker Maas Oever met de vraag of hij dit seizoen met Oldi Rotterdam in de zondag reserve zesde klasse kon aansluiten onder de vlag van LMO.
“Ik had bij LMO direct een warm gevoel. We voelden ons heel hier heel welkom,” zegt Retel Helmrich. “De vereniging heeft al ervaring met G-voetbal, dat was een groot voordeel. Omdat ook het bestuur van LMO enthousiast was, zijn we van start gegaan. En met succes: we hebben inmiddels al meer dan tien wedstrijden gespeeld en ondanks dat wij onderaan staan, doen de jongens het hartstikke goed.”
Stopgebaar
Het seizoen is inmiddels ruim drie maanden onderweg en de ontmoetingen met de Rotterdamse tegenstanders verlopen zeer voorspoedig. Iedere wedstrijd, nog voor de aftrap, gaat Retel Helmrich even naar de scheidsrechter en de trainer van de tegenstander voor een korte praatje. “Ik leg ze dan de situaties van onze spelers uit en vraag of ze er rekening mee willen houden dat onze jongens niet altijd het (fluit)signaal van de scheidsrechter horen of doorhebben. Dan moeten ze even een stopgebaar maken. Het is een kleine moeite, maar als je het vooraf duidelijk communiceert, kweek je al veel wederzijds begrip.”
Naast het verruimde speelaanbod (22 wedstrijden in plaats van 4), vindt Retel Helmrich het ook belangrijk dat mensen zonder gehoorbeperking in contact komen met doven en slechthorenden. “Als je doof bent – en daardoor niet makkelijk begrijpt wat men zegt of geluiden tot je kan opnemen – leef je in een heel andere wereld. Het is juist daarom belangrijk dat beide groepen elkaar ontmoeten. Een sportvereniging is de ideale plek om te integreren. De kantine, kleedkamer of het sportveld: dit is het hart van de maatschappij. Daarnaast nemen deze contactmomenten ook een bepaald ongemak weg bij mensen die geen gehoorbeperking hebben, maar niet weten hoe ze met deze doelgroep moeten omgaan.”
Erkenning
Retel Helmrich droomt ervan dat gebarentaal algemeen wordt erkend door de maatschappij. “Hoe mooi zou het zijn als we alleen de basis van gebarentaal leren? Dat iedereen in Nederland ‘goedendag’ of ‘hoe gaat het?’ kan uitbeelden. Mijn dochter leert nu Nederlands en Engels op de basisschool, maar vindt gebarentaal, net als haar klasgenootjes, waanzinnig interessant. Ik wil scholen, welzijnspartijen en sportverenigingen bij elkaar brengen om dit te realiseren. Zo’n kruisbestuiving levert altijd wat op. Daar ben ik van overtuigd.”
Sportplusverenigingen zijn clubs die van extra maatschappelijke waarde zijn voor de gemeente Rotterdam. Rotterdam Sportsupport stimuleert en ondersteunt sportverenigingen bij het realiseren van maatschappelijke activiteiten. Een toetsingscommissie bepaalt welke clubs het Sportpluspredicaat ontvangen. Dit toont aan dat de club een gezonde sociale en organisatorische huishouding heeft en succesvolle maatschappelijke activiteiten ontplooit. Kijk hier voor meer informatie