‘Er valt veel energie te besparen bij sportverenigingen!’ Veel gemeenten hebben dit al jaren geleden geconstateerd en hier en daar zijn er vooruitstrevende sportbestuurders die de daad bij het woord voegen. Ook de leveranciers van energiebesparende maatregelen staan klaar. Maar waarom blijft het nu nog bij een enkele vereniging?
Volgens Harold Swinkels, oprichter van de Nederlandse Energie Maatschappij, ligt dit aan de ‘duurzaamheidsparadox’. ‘Mensen zeggen dat ze graag willen bijdragen aan verduurzaming en actief aan energiebesparing willen doen. Maar in praktijk willen mensen een comfortabel leven hebben en niet te veel moeite hoeven doen. En het mag niet meer kosten want anders haken mensen af’. En besluit Swinkels zijn blog: ‘het moet cool en sexy zijn’.
Ik denk dat precies deze overwegingen ook bij de bestuurders van de 3.750 Nederlandse sportverenigingen met een eigen accommodatie spelen. De bestuurders van sportverenigingen die ik ken gaan door het vuur voor hun cluppie. Vaak hebben ze overdag een drukke baan waardoor ze zich een paar avonden per week, soms zonder fatsoenlijke maaltijd, naar de vergadering op de vereniging moeten haasten. Daarnaast natuurlijk de wedstrijddagen in het weekend, afspraakjes tussendoor met de gemeente en ga zo maar door. Wat deze heren en dames drijft, is dat ze iets willen toevoegen aan de sportvereniging waar ze voor staan. Iets waardoor de vereniging beter wordt.
De club energiezuinig maken zou iets kunnen zijn waarmee sportbestuurders kunnen scoren, waardoor ze het verschil kunnen maken in de tijd dat ze aan het roer van de sportvereniging staan. Door energie te besparen wordt de vereniging er financieel beter van, je hebt een mooie boodschap richting leden en misschien heeft het wel aantrekkingskracht voor nieuwe leden of sponsors.
Maar het regelen van de energiebesparing moet niet te veel tijd kosten, want die is er niet. En het mag geen geld kosten, want financieel heeft de vereniging het al niet zo breed. Dikke energieadviesrapportages, gratis aangeboden door de gemeente, hoeven ook niet. Die leest geen mens en geven te weinig handvatten voor concrete actie. Ook geen lijstjes met opsommingen van ‘dingen die je zelf kunt doen’. Deze zijn vaak veel te generiek. En de ervaring leert dat sportverenigingen nauwelijks gebruik maken van subsidieregelingen die besparingen moeten stimuleren. Want wie pakt dit op en wat zijn goede partijen die de maatregelen kunnen uitvoeren? En ja, slimme meters en monitoring. Maar alleen als iemand de club dan ook helpt iets te doen met deze nieuwe inzichten.
Energiebesparing moet voor sportclubs makkelijk, financieel aantrekkelijk en cool en sexy. Dat wil zeggen dat de aanpak zo helder en aantrekkelijk moet zijn dat bestuurders er niet over hoeven te twijfelen of hun leden het er wel mee eens zullen zijn. Het moet klip en klaar zijn en bestuurders moeten zeker zijn dat ze hiermee de vereniging beter maken.
En als we met ondernemende marktpartijen, banken en wat dwarsdenkers erin slagen om een aanbod voor sportverenigingen te ontwikkelen dat aan deze voorwaarden voldoet, dan pas valt er veel te besparen bij sportverenigingen. Bij 10% minder gebruik al maar liefst 6 miljoen euro. Per jaar!
In Rotterdam is woensdag 26 februari een totaalaanpak gelanceerd die verenigingen helpt energie en dus kosten te besparen. De eerste resultaten en reacties zijn zeer hoopgevend. In eerste instantie kunnen tien clubs deelnemen. Ik ben blij dat de start gemaakt is. En hoop dat er nog 3.740 sportverenigingen met een eigen clubhuis volgen.
Penny Nugteren is projectleider en mede-initiator van Scoren met Energie bij Rotterdam Sportsupport. Daarnaast is Penny eigenaar van adviesbureau Penderfields.